Jak postrzegana jest osoba niepełnosprawna na wózku inwalidzkim w dzisiejszych czasach.

To był zwykły dzień, tak mi się wydawało. Wybrałam się na zakupy do dużego marketu z osobą towarzyszącą, zawsze tak jest gdy się poruszasz na wózku, a chcesz zrobić duże zakupy, trzeba mieć kogoś do pomocy. Bo te wózki sklepowe dla niepełnosprawnych to porażka kto je wymyślił. Ja nigdy z nich nie korzystam, tylko z standardowych wózków sklepowych, dla tego potrzebna osoba towarzysząca, oraz sięganie z wyższych półek jest prostsze i szybsze. Ale odbiegam od tematu. Robię te zakupy czyli chemia, spożywa i dodatkowe rzeczy więc koszyk się zapełnił po brzegi. Kasa dla uprzywilejowanych zamknięta więc staje w kolejce do zwykłej kasy, to nic nie zwykłego, ale to co usłyszałam za swoimi plecami, to był lekki szok. Dwie Panie do siebie konspiracyjnym szeptem, cytuje: No tak teraz to im się dobrze żyje tym na wózkach 500+ dodatek pielęgnacyjny i inne pieniądze to robią zakupy jak się patrzy, a człowiek z gołej pensji musi żyć . Ja nie jestem potulna więc odwracam się i na cały sklep, chce pani się zamienić, ja oddam beż żalu te wszystkie świadczenia i chore nogi a w promocji oddam wózek inwalidzki a wezmę pani życie i zdrowe nogi i wszystkie problemy życia codziennego, kobiety spaliły buraka, a ja poszłam do kasy. Więc obecnie ludzie sprawni widzą nas tak że mamy kasy jak lodu na Antarktydzie i nie ważne że poruszamy się na wózkach inwalidzkich, że wyjście do sklepu wiąże się z planowaniem każdego etapu takiej wyprawy, że robimy te zakupy raz w miesiącu, a gdy coś wypadnie na cito to musimy kogoś prosić o pomoc. Jak mówi przysłowie cudze pod lasem dobrze widać a swego pod nosem nie, no i ta dziwna zazdrość o to że koszyk z zakupami jest pełny. Ciekawa jestem kiedy ludzie przestaną oceniać innych i zazdrość przeminie.