Zimowa Odyseja na Wózku Inwalidzkim.

Wraz z pierwszymi płatkami śniegu nadchodzi czas, który dla wielu oznacza urok zimowych spacerów a dla dzieci czas niekończących się zabaw. Jednakże dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim, idylliczna biała sceneria może zamienić się w prawdziwą wyprawę w poszukiwaniu odśnieżonych chodników.

Chociaż dla jednych śnieg to raj na ziemi, dla nas to trochę jak próba przejścia przez Górską Drogę Śmierci. No dobrze, może trochę przesadzam, ale naprawdę, kto wymyślił, że nie trzeba odśnieżać chodników? Wieczna dyskusja pod tytułem:
-przecież i tak zaraz napada, więc po co?
-ten chodnik należy do sąsiada, więc nie muszę itd.

Nie zaburzając naszego tygodniowego planu aktywności, rozpoczynamy naszą ekspedycję zimową, gdy pod kołami wózka inwalidzkiego leżą całe góry białego pyłu! Właściwie to chciałabym podziękować służbom odśnieżającym za stworzenie dla nas nowej dyscypliny sportowej: curling na wózku. Może do rywalizacji sportowej jeszcze daleko, to jednak trening i nowe wyzwania, budzą w nas wolę walki i duch sportowca.

Gdy zima sprawia, że chodniki są bardziej zaklasyfikowane do kategorii lodowisk niż ścieżek dla pieszych, zaczynamy zastanawiać się, czy nie zainwestować w wózek inwalidzki o napędzie na cztery koła czy przynajmniej dodać narty do naszego standardowego modelu.

Ale bądźmy fair, zima też ma swoje plusy. Dzięki zaspom mamy nowe trasy do odkrywania, bo kto by chciał podążać tą samą trasą co zawsze? To taki rodzaj ekstremalnej turystyki - dla odważnych, dla tych, którzy nie boją się wyzwań.

Podsumowując, zima na wózku inwalidzkim to nieco jak białe safari. Trzeba być gotowym na wszystko, zawsze mieć przy sobie łopatę i zestaw do curlingu. A co najważniejsze - zachować dystans do śniegu, bo on zawsze ma ostatnie słowo. No, albo ostatni śnieżek.